Provo naar Idaho Falls

Het was een lange rijdag vandaag. Dat kwam mede door ons bezoek aan de EBR-1, de allereerste kerncentrale ter wereld. Nu is het een museum waar we zelf de rondleiding hebben gevolgd. Erg technisch maar wel aardig om te zien. Je mocht bijna overal aanzitten dus aan de nodige metertjes ed. gedraaid. Daarna doorgereden naar Craters of the Moon. Jan is hier twee jaar geleden al geweest, toen hij voor een cursus in Idaho Falls moest zijn. Na alle natuurgeweld wat we al in alle parken hebben gezien, viel mij dit park wat tegen. Kwam misschien ook door het weer; af en toe wat zon en een paar druppels. He was een beetje troosteloos, al die gestolde lava... 84 km lang... wij hebben het rondje van ongeveer 25 km gereden. Toen die ellenlange saaie weg naar Idaho Falls van 84 miles... boh... Bij het hotel beaamde de receptionist dit door te zeggen: 'Yeah, there's a lot of nothing'. Ik zei wel dat het een heleboel mooi niks is. Mooie kamer, alweer, met 2 Queen-size bedden. Voor het eten wat wijn gescoord bij de Walmart want hier in Idaho mag het weer, wijn. In Utah niet, daar krijg je geen wijn. Blijkbaar recent de wet aangepast. Rare jongens, die Utah'ers. We hebben gegeten bij the Snow Eagle bar & grill, een oude bekende voor Jan. Misschien klinkt dit ook saai maar: alweer heerlijk gegeten! Al uitbuikend het pad langs de Idaho Falls in de Snake River bewandeld. Prachtig aangelegd. Straks maar eens checken of we nu licht geven in het donker...