Vliegend naar The Big Apple, how else

Uiteraard toch te vroeg wakker. Nadat we de douche aan de gang hadden gekregen ook weer fris gewassen. Ontbijt was prima. Het was alweer een gaan en komen van gasten. Op naar Schiphol. Het waren een hele 5 minuten, misschien 6, lopend wel te verstaan. De boardingpassen geprint want thuis lukte het niet om die te downloaden. Bagage zelf ingecheckt. Ja, je moet er wat voor overhebben. Toen door de security. Geduld is een schone zaak. Bijkomend voordeel, het duurde zo lang dat inmiddels de gate bekend was: F6. Bij het boarden begrepen we opeens waarom we de passen thuis niet gedownload kregen. Ik (V) had 4 x de letter S op de pas staan: willekeurig eruit gepikt voor de drugstest. Handbagage, schoenen en kleding die ik aanhad werd getest op drugs. Natuurlijk vinden ze niks! Voordeel: Jan (ja, hij mocht ook mee) en ik liepen als eerste het vliegtuig in! Hoezo geen priority-check-in, ha!

Over de verzorging door het personeel van KLM niets dan lof! Hele prettige vlucht gehad zonder noemenswaardige turbulentie. En dan, ja... dan die douane... wat zullen we zeggen: redelijk snel gedaan. De logica ontgaat mij: Jan 1 x foto en 1 x vingerafdrukken. Ikke: 2 x foto en 2 x vingerafdrukken. De bagage nog redelijk snel gevonden, die stond om de een of andere reden naast de band, die van het hele vliegtuig wel te verstaan. En dan, dan zijn we in NEW YORK!!! En we hebben al Scouts gespot; we denken Schotse (iets met rokjes). In de volgende rij aangesloten voor the one and only: Yellow Cab. In een half uur tot 3 kwartier reed Mr Ely ons zo naar 234 West 48th. Het hotel is eenvoudig, maar met een goed werkende, weliswaar luid draaiende, airco. En dat is nodig: het is hier 36 graden C. Vies heet dus. 

De tassen gedumpt, wat koelers aangetrokken en op naar de AT&T in de 57th, Als deuren van restaurants en winkels opengaan voel je de koelte. Ook bij AT&Tis het koel en het personeel behulpzaam. Jan heeft een of andere dikke simkaart erbij gekocht zodat ik met mijn telefoon kan meeliften op zijn data. Het blijft handig, een man met verstand van dat soort zaken. We kregen langzaam trek dus in een Ierse (!) pub beland. Het bier is koud, het eten warm en het personeel had in Maastricht gewerkt. Kan dus niet beter! Blijkt trouwens dat de pub model heeft gestaan voor de bar uit de serie 'How I met your mother'. Uiteraard hangen er foto's van de cast. 

Terug richting het hotel gelopen, nog wat water gekocht, ja.... en bier! Maar niet meer voor mij. ik ben moe. Het is voor mijn lijf inmiddels 03.30 uur... ik wil naar bedje toe!