Geel, dan rood en zwaaien naar blauw

De wekker ging vroeg. Het werd een snelle boterham op de kamer en op naar de eerste activiteit van de dag: Behind the Falls. Letterlijk, achter de waterval. Gele poncho aan, de lift in en de rest volgde vanzelf. Boh... 154 miljoen liter water per minuut denderde naar beneden. Honderdvierenvijftig... miljoen liter... per minuut! Machtig mooi om van kortbij te mogen beleven. Net niet echt nat gingen we weer naar boven. Een stukje verder gelopen, naar de waterkrachtcentrale. Daar pikte Jan nog even twee geocaches mee in Canada. Altijd leuk voor de statistieken! We hadden gisteren al besloten om ook een rode poncho aan te trekken vandaag, dus op naar de Hornblower Niagara Funicular én de boot. Het bleek dat we dat niet alleen hadden besloten, wat een rij! In die rij hadden we er opeens al 10.000 stappen opzitten vandaag en het was net middag! Gelukkig schoot het redelijk snel op en daalden we met de funicular af naar de boot, Hornblower. De rode poncho aangetrokken en door naar de boot. Daar pasten best veel mensen op en toch hadden we een plekje aan de reling beneden! Eerst voeren we langs de Amerikaanse Falls, dat zijn er in principe twee. We stonden gunstig, nu nog wel... Door naar de Canadese Falls, de Horseshoe Falls...  man man man wat een geweld. En hoe de boot moest vechten om op de plaatst te blijven liggen in het kolkende water. Het klotste soms, tot grote hilariteit, over de rand en over de schoenen van medepassagiers. Ook hier moest ik even met de ogen knipperen, niet alleen van het opspattende water. Voor ons gevoel bleven we best lang in de bocht liggen. Op de weg terug naar de aanlegplaats voeren langs een boot van de Amerikanen, een van de Maids of the Mist met daarop allemaal passagiers in blauwe poncho's! Zwaaien! Ook voeren we met onze kant nu langs de Amerikaanse Falls... oké, officieel kletsnat. Gelukkig dat we die poncho's hadden! Eenmaal van de boot zijn we gelijk met de funicular naar boven gegaan. We waren moe, hadden honger en dorst. Het Hardrock Café bracht uitkomst. Bier, cocktails en eten, niks nieuws onder zon. Nadat we er een tijdje hadden doorgebracht zijn we naar het hotel gegaan om even te rusten, het is immers weekend.

Na de middagdut gingen we rond 19u weer naar de Falls. Onderweg een korte stop bij Dairy Queen. Ik vind dat er poging moet worden ondernomen om deze keten te introduceren in Nederland! Het was beneden al redelijk druk. Een plaatsje gezocht aan de reling langs het wandelpad. Het grote wachten begon, op de gekleurde Falls én op het vuurwerk van dichtbij. De gekleurde Falls kwamen eerst. Het bleek toch lastig te zijn om scherpe foto's te maken van al dat denderende water. We gaan het zien... En ook vandaag om klokslag 22u, begon het vuurwerk. Prachtig zicht, we hebben genoten. 

Het is inmiddels erg laat, het laden van de foto's duurde een eeuwigheid dus die komen voor ons morgen, voor jullie later deze zondag!