Uitslaapdag

Gisteravond maar al eens het "do not disturb"-hangertje aan de klink buiten gehangen. Alhoewel ik al om 7u wakker was en de krant, alle sociale media en de reacties op onze reisblog had doorgelezen bleef Jan maar ronken. Het hoesten en snotteren is nog niet echt over dus dat hielp vandaag een beetje extra om ook manlief wakker te krijgen. Rustig aan opgestart, zo rustig dat het ontbijt ten einde was. Gelukkig hebben we brood, boter en beleg in voorraad en Jan ging beneden verse koffie halen. Rond 10u gingen we op weg naar de Big Walker Lookout. Een bochtige, smallere weg, bergje op en bergje af. Daar aangekomen blijkt er een uitkijktoren te zijn, van staal en met houten treden, heel hoog en smal. Hm... toch maar niet! Jan zocht nog even naar een cache maar helaas niet kunnen vinden. Even het winkeltje bekeken; volgens ons was er alle kneuterigheid van West Virginia verzameld. Huisvlijt, houtsnijwerk, Redneck-gerei, spullen met de vlag van de Confederatie, alles kan en alles mag! Toch maar een klein USA-vlaggetje gekocht, de grote Confederate battle flag hebben we al eens laten bezorgen in Geleen. Oh, en we hebben fudge gekocht, hele lekkere country fresh fudge. Yummie!

Jan wilde nog eens proberen een cache te zoeken dus op naar een volgende stop. Helaas, het wilde niet echt lukken. Door naar Historic Downtown van Wytheville. Je weet wel, zo'n plaatsje waar je je auto gewoon vooruit, schuin parkeert. Prachtige panden, een kleine gratis bibliotheek en uiteraard een tentje om even wat fris te drinken. En omdat het toch uiteindelijk ook eens wat gegeten moet worden hadden we weer op Google gezocht en The Mansion at Fort Chiswell gevonden. In de reviews las ik o.a. "farm to table" en "house-made" dus daar hadden we wel oren naar. Nou, The Mansion needs some TLC oftewel het kan wel een likje verf gebruiken!! Los daarvan, de ontvangst was warm en het drinken koud en de sandwiches waren heerlijk. Toch jammer dat er buiten ons geen andere gasten waren. 

Het werd langzaam tijd om wat meer richting Princeton te gaan rijden. Jan had een weg uitgezocht. Ik weet nu weer eens waarom ik pretparken niet leuk vind. Constant (kuip)bochten maken, diepe dalen naast me... een klein beetje misselijk werd ik er wel van. Waar het weer wat meer open werd en waar alle bomen, vangrails, hekken met klimop begroeid waren, zijn we even gestopt. Het was nog steeds warm én droog terwijl de voorspelling toch echt wel anders was. Uiteindelijk hebben ons hotel weer gevonden en na wat uitrusten en opfrissen zijn we nog maar eens gaan eten bij Outback. Een Bloomin' Onion, Baby Back Ribs met frietjes en sla. En mijn nieuwe BFF, Rita... Margarita. Jan zijn biertje was ook goed te drinken. En om Princeton goed af te sluiten: New York-style Cheesecake. En toen rolden we naar de auto...